eerste indrukken

eerste indrukken 9 november 2014
eerste indrukken
Zo...ondertussen zit ik alweer iets langer dan drie weken in de filipijnen. Voor mijn gevoel lijkt het wel al veel langer omdat het hier zo snel went. Ik weet nog dat we uit het vliegtuig stapten na een lange vlucht van 24 uur en opgehaald werden door de dr robillo en mam helen. We reden in een busje binnen een uurtje naar calinan, waar we de komende maanden gaan wonen.De armoede kwam me tegenmoed. Overal mensen op straat, rommelige krakkemikkige huisjes langs de weg en het verkeer een grote chaos. Hoe kan een mens hier nu prettig leven?? Nu drie weken later zie ik de armoede al niet meer. Mensen zijn hier zo vriendelijk en (denk ik) ook oprecht gelukkig! Kunnen wij nederlanders veel van leren.

Meteen de eerste dag kregen we een rondleiding door het ziekenhuis. Weer was ik van stomheid geslagen. Wat een rotzooi... de spoedeisende hulp heeft drie "bedden" uit de prehistorie. Patienten komen binnenlopen met zowat de hele familie bij zich (watchers). Dat ik soms niet snap wie nu de patient is. De vitale functies nemen suzanne en ik omstebeurt op bij de aptient en da onderzoekt de dokter de patient. Helaas spreken ze hier visayan dus ik kan er geen woord van maken. Alles moeten we vragen om het ook maar een beetje te snappen. Dan krijgen ze een behandeling voorgeschreven. Kunnen ze het betalen dan gaan ze de spulle kopen die ze nodig hebben, denk aan een infuusnaald, de handschoenen, nacl, antibiotica. Is er geen geld dan wordt alleen het hoognodige gedaan of verdwijnt de patient weer naar huis zonder behandeling.
Hier heb ik me de eerste dagen echt over verbaasd. In NL gaat dat allemaal zo automatisch. Hier moet je met alles creatief zijn gewoon omdat de patient geen geld heeft. Ze kennen hier eigenlijk alles wel..maar gebruiken het niet want ze kunnen t toch niet betalen. Wij leren nu wel onze creatieve kant kennen ;) verder heb je hier nog de verkeersongevallen. Elke dag bijna is er weer een verkeersongeluk zoals wij dat in nederland niet meer kennen. Het gaat dan voor mijn geval allemaal zo rommelig en ongeorganiseerd.ze reanimeren en beademen hier echt niet levensreddend. Suus en ik hebben dan ook al een paar keer staan kijken van...moeten we niet iets doen?? Ze gaan hier dood vooral omdat ze de mensen toch niet kunnen bieden wat ze nodig hebben op goed herstel. Een dode patient wordt naast t ziekenhuis op een brandcard buiten neergelegd. Te wachten totdat familie het lichaam opeost. Dit duurt soms uren. Gedver lekker in de zon te broeden. Haha maarnu na drie weken snap ik dat geld voor zorg een grote rol speelt.
De collegas zijn stuk voor stuk schatten van mensen en we voelen ons hier heel erg thuis. Morgen hebben we een gesprek bij de 911 ambu van dot eiland om twee weken te gaan kijken hoe ze hier werken. Hier heb ik echt zooo veel zin in!

in de weekenden hebben we vrij en gaan we vooral genieten van dit heerlijke prachtige land. Suus en ik denderen wel door met onze reisplannen! :p we liggen nu aan een heerlijk zwembadje in de zon te genieten va het uitzicht op zee en bergen. Gister waren we te gast bij een nationaal boxingwedstrijd.Vorige week hebben we geraft en ook van een resortje aan zee hebben we al genoten. Ik kan wel alles gaan schrijven van de super leuke dingen hier maar dan zou ik jullie alleen jaloers maken. We maken t goed en hebben hier echt niks te klagen.

Volgende week gaan we de hoogste berg van de filipijnen beklimmen in droe dagen. En die week erna komen pap en mam al hierheen! Ben echt benieuwd wat hun denken van mijn nieuwe leventje voor 3 maanden..

heel veel liefs x